წელი: 2016 |
წელი: 2011 |
გავაფერადებ ოცნებებს შენზე, |
ხანდახან როგორ ძალიან მინდა, რომ ვიღაც ვიყო, რამედ რომ ვღირდე |
"უკაცრავად . . .მაპატიეთ სითავხედე. . . |
აბა რაღა ვთქვა,სიტყვით რა გითხრა, |
სახლიდან გადიხარ.. ატმისფერი მუხლსქვემოთ გაშვებული კაბა გაცვია, ყელმოღებულ მაიკაში ცოტა გცივა და ცდილობ პიჯაკით როგორმე დამალო შენი შიშვლად დარჩენილი კანი.. ხვეულ, გრძელ თმებს მოხდენილად ჰაერში იქნევ.. გიხარია.. რომ მზეა, რომ გაზაფხულია, რომ ქალი ხარ.. ყურსასმენს ფრთხილად ირგებ, საყვარელ მელოდიას რთავ, ნარნარით მიაბიჯებ მოფილაქნებულ ტროტუარზე და წამით ამ სამყაროდან მიდიხარ ! მიდიხარ სადღაც შორს.. იქ, სადაც ყოველთვის გინდოდა მოხვედრა.. ახლა ალისა ხარ საოცრებათა ქვეყანაში.. მიდიხარ მედიდურად, თმების ქნევითა და ამაყად ! ირგვლივ ყველა და ყველაფერი შენ შემოგხარის თავად გაზაფხულის ჩათვლით.. |
-ტაას, გაიღვიძე დაგაგვიანდება''მესმის ჩემი ძმის ღრიალი |
თავგზა მქონდა არეული, აღარ ვიცოდი ვისთვის დამეჯერებინა, ფაქტია ყველა ჩემს გამოყენებას ცდილობდა. ცნობისმოყვარეობა მკლავდა და ვგიჟდებოდი ისე მინდოდა უცობთან შეხვედრა, იქნებ და სიმართლე ეთქვა და ამ ყვე;აფრისთვის წერტილი დამესვა, პრინციპში არც არაფერს ვკარგავდი, არამგონია მოვეკალი ბევრი ბევრი მოვეტაცებინე და ეგეც კიარ მაღელვებდა, მაინც არამგონია ასეთი რამ გაბედოს, ჩემს ოთახში ისე შემოდის და გადის ვერავინ ვერაფერს იგებს და ალბათ მომიტაცებდა კიდეც ეს რომ სდომოდა. გადავწყვიტე შევხვედროდი მაგრამ არა გაპარვით არამედ ხილულად გარეთ გასვლით. ჩემი ფიქრებით კმაყოფილს ჩამეძინა... |
„აკეთე ის რაც შენ გინდა, თუ ნებას მოგცემს უფალი.. იფრინე სივრცის გადაღმა იყავი თავისუფალი“ |