-ვილიამ,- მესმის ხმა ზურგს უკნიდან და მეც ძალდატანებით ვწევ თავს მაგიდიდან. ჭერზე დაკიდებული ერთადერთი სანათი პირდაპირ თვალებში მანათებს,- აღიარე ბოლოს და ბოლოს, რომ შენ გაიტაცე, გააუპატიურე და მოკალი 12 წლის სილვია ბეინი.
-რა ჭკვიანური რამ მითხარით, ბატონო გამომძიებელო, ნეტავ მე რატომ ვერ მოვიფიქრე აქამდე?- ცინიკურად ვამბობ და მთელი ტანით წინ ვიხრები, ჩემს მაჯებზე დამაგრებული ბორკილი ჟღრიალებს.
-დამცინი კიდეც, არა?- თავს უკმაყოფილოდ აქნევს,- საერთოდ არ გეცოდები? კვირაში შვიდი დღე, ლამის 24 საათის განმავლობაში წინ მიზიხარ და არაფერს ამბობ, მგონი შენ შეყვარებას ვიწყებ.
-ცოლი არ აეჭვიანოთ, ბატონო გამომძიებელო.

როცა ბავშვი ვიყავი არასდროს მჯეროდა იმ გამოთქმის ერთ წამში ყველაფერი იცვლებაო, მაგრამ 18 წლის ასაკში ეს სიტყვები ზედმიწევნით ამიხდა.

მე ნილა ცაგარელი ვარ ახლა 23 წლის ვარ, ვცხოვრობ ნიუ-ორკში. უფრო კონკრეტულად კი მარკსის ქუჩაზე, თუმცა ჩემი ისტორია 3 წლის წინ თბილისში დაიწყო. ჩვენი ოჯახის ტრადიცია იყო, რომ რაც არ უნდა მომხდარიყო შობას აუცილებლად მშობლიურ ქალაქში გავატარდბდით. მამა ამ ტრადიციას არასდროს არღვევდა და ამის საშუალებას არც ჩვენ გვაძლევდა, მომაბეზრებელი იყო ნიცა-თბილისის საჰაერო გზა, მაგრამ ამისგან თავის დაღწევა ოჯახის არცეთ წევრს არ შეგვეძლო. მე არასდროს მიყვარდა ხალხმრავლობა ამიტომაც ნათესავებითა და მეგობრებით სავსე სახლს ხშირად ვტოვებდი და თბილისის ქუჩებში ვსეირნობდი. ასე მოხდა 3 წლის წინაც მახსოვს 7 იანვრის სუსხიანი ღამე იყო და ქუჩას

თბილისის მერმა საყოფაცხოვრებო ნარჩენების გატანაში მიიღო მონაწილეობა. როგორც კახა კალაძემ Facebook-ის პირდაპირ ეთერში აღნიშნა, „თბილსერვის ჯგუფის“ გარკვეული ნაწილის გაფიცვა ძალიან სამწუხაროა.