მე მინდა, შენს ლანდს ეს ლექსი ვუთხრა,
უბრალოდ ვუთხრა, როგორც სუფრაზე
ყველას გვაქვს ჩვენი პატარა კუთხე,
სადაც ჩვენვე ვართ ჩვენი უფროსი.

შენ შვიდი ფერი ვეღარ დაგხატავს,
შენთან ფერები არაფერია
შენს თავს ვერ ვანდობ უნიჭო მხატვარს
შენ დედოფლობის დიდო ფერიავ.

შენთვის არ კმარა პიკასოს ფუნჯი
არც ლეონარდოს ნიჭი უბადლო,
შენი მხატვარი მხოლოდ ერთია
შენ მხოლოდ იმ ერთს უნდა უმადლო.

მე ხომ შენი სიზმრიდან
და სიზმრებით მოვედი ,
შენ რომ არ ყოფილიყავ
მე გამოგიგონებდი...
უნაირო გზის შემდეგ
ისევ შენთან მოვალ დღეს ,
იცი?,დავიღალე და
მხოლოდ შენ თუ მომარჩენ .
წვიმა ცრემლად შემარგე_
ცრემლიც უკვე გამიშრა,
როცა მოვალ შენდამდე
უკან აღარ გამიშვა .

გემუდარები :
იმ ყვავილებს ნუ მომიძღვნი –
სხვას რომ უძღვნიდი,
იგივე სიტყვებს ნუ მაჩუქებ –
სხვას რომ ამკობდი,
იგივ ალერსით ნუ დამათრობ
სხვას რომ ათრობდი...
და თუ გიყვარვარ –
მოიგონე ჩემთვის ახალი –
შენგან არ ვითხოვ ცას და მიწას,
არც ოქროს და ვერცხლს,
გამეხარდება შენეული
თუნდაც მაყვალი..

გემშვოდობაბი, სიყვარულო, ჩემი ბატონი შენ აღარა ხარ,

რაგდან ცდილობ ცრემლი მადინო!

მე გადავწყვიტე, სენეკა და ბრძენი პლატონი

რომ შევისწავლო, გულმოდგინედ ვიმეცადინო.

ბრძოლა წავაგე, ამის ამის თქმის გაქვს შენ დღეს უფლება!

მაგრამ წაგებას ის ერთი აქვს მხარე ნათელი,

რომ არ დავკარგე ჩემი სულის თავისუფლება

და არ ჩამიქრა სამუდამოდ აზრის სანთელი.

ღამით გათანგული და გაბრუებული
გამოვალ უქუდო ფაფარგაჩეჩილი,
ამეკვიატება რაღაც უნებური
ფიქრი და ვიცი რომ არ ვარ შეშლილი.

სული დამიმძიმდა, გული დამიმძიმდა,
რადგან ვერ ვისრულებ იმას, რაც მე მინდა...
უსაზღვროდ მენატრები, მზემდე მიყვარხარ,
მინდა შენთან ვიყო, მაგრამ შორსახარ...
ნეტავ, მეღირსება კიდევ ერთხელ გნახოი!
ნეტავ, მეღირსება ისევ ჩაგეხუტოი!

როდესაც ვრჩები ჩემს თავთან მარტო ღამით
თავთან დავიდებ ფურცელს და კალამს
რომ ჩავფიქრდები სულ ერთი წამიტ
სხვა საფიქრელი შენს მეტი რა მაქ
თითქოს იახტით შევდივარ ზღვაში
და შუა ზგვაში ჩავუშვებ ღუზას
რაღაც აზრები მომივლის თავში
რომელსაც ქვია ლექსების მუზა
მეკითხებიან ვისზე ცერ ლექსებს
ვის მიუძღვენი ლექსების გუდა

არა, გაზაფხულზე რა უნდა მარტოობას,

მოგძებნი სადმე და სიყვარულს დაგიმტკიცებ,

მე შენი თვალებით შევხვდები ყვავილობას

არ გჯერაი თუ გინდა იებზე დაგიფიცებ!

-პატარა იების სიცოცხლეს გეფიცები,

შემომეჩვია ზრახვები ავი,
მინდა ამაღამ მოვიკლა თავი,
დამჩხავლებს ალბათ საფლავზე ყვავი,
გიჟი ყოფილა ეს საცოდავი,
მერე საფლავის გაყინულ ქვაზე,
ამოტვიფრავენ სიცოცხლის ხანას,
დამიტირებენ საოცარ ხმაზე,
მიმაბარებენ სულ სხვა ქვეყანას,